Bilans barier i ułatwień
2 grudnia 2022 r., w Kompleksie Wspomaganego Mieszkalnictwa „Rodziny Dom” przy ul. Kresowej, odbył się briefing prasowy z okazji Międzynarodowego Dnia Osób z Niepełnosprawnościami. Spotkanie pt. „W samo południe – o bilansie barier i ułatwień dla osób z niepełnosprawnościami w Zamościu” poprowadzili wychowankowie Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Krok za krokiem” wraz z Magdaleną Poliwczak i Agatą Wojciechowską. W spotkaniu wzięły udział: Anna Maria Antos wiceprezydent Miasta Zamość i przedstawicielka Miejskiego Centrum Pomocy Rodzinie Grażyna Kot, które podsumowały działania Miasta Zamościa i lokalnych organizacji pozarządowych na rzecz zwiększania udziału osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym. Zaproszeni na spotkanie przedstawiciele mediów i władz lokalnych, mieli okazję zwiedzić działający od miesiąca kompleks mieszkalnictwa wspomaganego.
Wychowankowie Stowarzyszenia „Krok za Krokiem” w różnym wieku, uczęszczający do różnych placówek, podzielili się odczuciami o swoich sukcesach terapeutycznych, ale także o codziennych trudnościach. Doceniają wiele ułatwień, które z myślą o nich zostały zrealizowane w zamojskiej przestrzeni publicznej. Wspomniana została tutaj winda w ratuszu, czy obecność nauczycieli wspomagających w wielu szkołach. Codzienne funkcjonowanie osobom głuchoniemym ułatwiają specjalne symulatory mowy, słabowidzącym z kolei dedykowane im wersje stron internetowych, oznaczenia w języku Braille’a i inne rozwiązania, których osoby bez niepełnosprawności nawet nie zauważają. Wychowankowie zwracali też uwagę na to, że wiele krawężników jest zbyt wysokich, co uniemożliwia wjazd wózkiem inwalidzkim na chodnik oraz, że w wielu miejscach użyteczności publicznej wciąż napotykają bariery architektoniczne, chociażby w postaci braku podjazdów.
Niezwykle istotnym aspektem, na który uwagę zwracali wychowankowie Stowarzyszenia „Krok za Krokiem”, jest brak miejsc pracy dla osób z niepełnosprawnościami. Podjęcie pracy zawodowej przez dorosłe osoby niepełnosprawne daje satysfakcję, umacnia przekonanie, że jako pracownicy są potrzebni, wykonują ważne i przydatne zadania.
Ważna jest także kwestia odbierania osób niepełnosprawnych przez osoby zdrowe, które niejednokrotnie nie umieją rozmawiać z niepełnosprawnymi i nie wiedzą jak im pomóc. „Nie jesteśmy straszni, mamy tylko ograniczenia” – podkreślali Gospodarze spotkania.
